مطالعه

خانه ام ابری ست
یکسره روی زمین ابری ست با آن.

در پیله تا به کی بر خویشتن تنی؟
“پرسید کرم را مرغ از فروتنی”

شاعر: مولانا

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

توکیستی که صدایت به آب می‌ماند؟
تبسمت به گل آفتاب می‌ماند

تنت به پیرهن صورتی ودامن سرخ
به تنگ نیمه پری از شراب می‌ماند

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

♫♫ بیا با پاکترین سلام عشق آشتی کنیم
بیا با بنفشه‌های لب جو آشتی کنیم
بیا از حسرت و غم دیگه با هم حرف نزنیم بیا
بیا بر خنده این صبح بهار خنده کنیم
گلدونا رو آب بدیم سلام همسایه رو جواب بدیم
بیا باور بکنیم رنگ گلای وحشی رو
سرخی شقایق و عطر گل بنفشه رو
بیا این پرنده رو از قفسش رها کنیم
بیا باز آشتی کنیم اسم همو صدا کنیم
گلدونا رو آب بدیم سلام همسایه رو جواب بدیم
ببیا فریاد بزنیم بهار سرسبز اومده
دل به دریا بزنیم دوره غم سر اومده
بیا باور بکن و پرنده رو رها بکن
بیا آشتی بکن و اسم من و صدا بکن
گلدونا رو آب بدیم سلام همسایه رو جواب بدیم
ببیا فریاد بزنیم بهار سرسبز اومده
دل به دریا بزنیم دوره غم سر اومده
♫♫

دل سراپرده محبت اوست